CONTOS DE MEDO 3

A SANTA COMPAÑA, por Elena Carballo, 3º B ESO

Era un día chuvioso na aldea de Xoana xa que se atopaban a trinta e un de outubro. Todo o pobo estaba durmindo na súa casa porque era moi cedo. Máis tarde, a rapaza espertou de súpeto e baixou ata a cociña na que se atopaba súa nai facendo o almorzo. A nena comeu e saíu a xogar co seu amigo Antón. Tras andar pola rúa e correr baixo a choiva, Xoana marchou para a casa, porque súa nai a precisaba. Ao parar de chover, as dúas marcharon cara ó río lavar a roupa e xantaron alí. Xa era noite pecha e a nena estaba na porta da casa mirando as estrelas. De súpeto, apareceu por alí un home cargando cunha cruz nas mans e tamén un caldeiro cheo de auga bendita. Detrás del ían un cento de pantasmas recorrendo as rúas da aldea e facendo unha procesión. A Xoana chamoulle moito a atención aquel feito, porque o que coñecía desa noite era totalmente diferente. Ela soamente tiña visto unhas cantas cabazas acesas cunhas candeas no seu interior. A nena colleu medo e meteuse correndo na casa. Súa avoa estaba cosendo e viuna moi desgustada. Comezaron a falar e explicoulle que a procesión de mortos que ela vira anteriormente tratábase da Santa Compaña, e a lenda contaba que aquela persoa que a vira non ía tardar moito en morrer. Dende aquela, a rapaza colleu medo e todo o que facía lle recordaba a aquilo. Ao cabo duns días cando a rapaza xa estaba máis tranquila, foi ao río e viu o reflexo dun esqueleto vestido cunha sotana negra e unha gadaña nas mans. Nese intre, un golpe de auga arrastrou a nena ó río e alí quedou afogada.

Dende ese día, a rapaza vai encabezando a procesión nas noites do Samaín.