Esas foron as primeiras palabras que se me viñeron á cabeza cando vin o cartel que aparecía na estrada: “ Principado de Asturias”.
Pero antes de chegar a Asturias, tivemos varios altos no camiño, un deles foi na cidade de León, onde nos detivemos para comer. Unha cidade chea de lugares que coñecer, a catedral de estilo gótico, a súa muralla, e o seu casco vello, son uns dos moitos lugares, que fan da cidade todo un referente universal.
E é verdade non creo que haxa mellor sensación que respirar forte despois de cruzar o Negrón. Despois dunha longa, e divertida viaxe, chegamos ao noso lugar de hospedaxe, “A posada do mosteiro”, cuxo nome facía referencia ao mosteiro que se situaba enfronte do albergue, no que durmiamos, ceabamos e almorzabamos.
Nada máis chegar e deixar as cousas nas habitacións, fomos á aldea do lado, a aldea era Cangas de Onís, un lugar atravesado polo río Sella, sobre o cal se levanta unha ponte romana cunha cruz pendurando no medio.
Logo de dar unha volta pola aldea, regresamos ao albergue, onde ceamos; o primeiro prato foron espaguetes con atún, o segundo foi polo con patacas fritidas, e de sobremesa foi iogur. Despois de cear voltamos a Cangas para dar unha volta.
A Habana sería o noso lugar de festa durante toda a visita, un lugar onde quedaran a maioría dos recordos entrañables, risas e fotos, moitas fotos.
Ese día chegamos ao albergue cara a unha e media da madrugada, moitos de nós non tiñamos sono, e aproveitando o salón social, estivemos alí, uns vendo a televisión, outros xogando ao dominó, cartas, parchís e incluso o póker, ata que ás tres da mañá veu o garda de noite a pedirnos que se podiamos ir para as habitacións.
Ao día seguinte esperábanos unha boa dose de aventuras, o descenso do río Sella en Canoa, ás nove e media da mañá tiñamos que estar almorzando, no comedor do albergue, pero ás oito e media xa estabamos case todos en pé. Almorzamos, e ás dez da maña, viñéronos traer os traxes de neopreno, vestímonos, e logo fomos a recoller os bidóns coa comida e o chalecos salvavidas.
Ás once estabamos na aldea Arriondas, onde nos deixou o noso chofer Antonio, para coller as canoas, pero antes de coller as canoas, recibimos un pequeno cursiño de como remar.
Todos en posicións e, ¡Á auga!, cerca de vinte canoas, e 43 persoas remando Sella abaixo, esperábannos dezaoito quilómetros de descenso, cerca das dúas do medio día, parámonos a comer, nese descanso os profesores deron a oportunidade de quen quixera baixarse e ir descansar ao albergue, para o resto aínda nos quedaban nove quilómetros de descenso, cando chegamos á nosa meta, recolléronnos en furgonetas, e leváronnos ao albergue onde nos duchamos, e preparámonos, para ir a dar unha volta por Cangas de Onís.
Estivemos por Cangas pouco tempo, xa que ese día fomos máis tarde do acostumado. Voltamos ao albergue onde nos serviron a cea, os que se querían cambiar cambiáronse, esa noite non era obrigatorio saír por Cangas. Algúns quedaron e outro saíron.
Ao voltar, uns fóronse directos ás habitacións, xa que o descenso do Sella en canoas acabaron con eles, e outros, dirixíronse ao salón social.
O día seguinte era case de descanso, ás once da mañá tiñamos que estar na cova do Soplao, unha cova das máis bonitas, cunhas estalactitas e estalagmitas impresionantes, eu case diría que poden ser as mellores de España, e atreveríame a dicir que do mundo.
Ese día era para ir comer a un merendeiro, pero por culpa da choiva, tivemos que ir comer ao albergue. A tarde tiñamos previsto facer o paintbool, e así foi, ás catro da tarde estabamos, nun monte cerca de Arriondas, onde fixemos catro equipos de dez persoas, repartíronnos as fundas, chalecos, protectores de pescozo, luvas, e cascos, e como non, as pistolas e 100 bolas de pintura.
A actividade consistía en que un dos grupos de 10 persoas se escondía nun campo, e o outro equipo, tiña que buscar, e ao telos “a tiro” disparar, se che daba tiñas que saír do campo de loita, e estar na zona de seguridade.
Despois de acabar a actividade do paintbool, rompeu a chover, pero tivemos sorte, xa que despois de asearnos, parou de chover e puidemos ir un pouco a Cangas de Onís.
Logo viñemos a cear o albergue, chovía un pouco, cando entramos para o comedor, cando rematamos fomos para a Habana a divertirnos un pouco.
Ao día seguinte levantámonos sobre as nove e almorzamos, logo dirixímonos á montaña, e alí, tras unha longa camiñada, sentamos algúns a comer; outros preferiron deixar a comida para cando estivésemos arriba, había unha fonte así que aproveitamos para encher as nosas botellas de auga case baleiras, a paisaxe era verde. Cando chegamos arriba de todo víanse unhas grandes elevacións de terra cunha costa bastante pronunciada, tamén custou a baixada incluso houbo xente que caeu, rematamos sobre as catro e media da tarde, máis tarde fomos para o albergue a ducharnos e mudar de roupa para poder ir a Cangas. Cando xa case eran as nove regresamos ao albergue, ceamos e fomos a Habana a divertirnos un pouco.
O venres preparamos todo e partimos para Xinzo, houbo varias paradas, a primeira delas foi o museo Muja, era un museo bastante peculiar, tiña forma de pegada tridáctica, por dentro eran tres grandes bóvedas, cada unha no seu interior estaban divididos en períodos: o Triásico, Xurásico e Cretácico, cada sala contiña réplicas e restos orixinais de distintos dinosauros; tamén estaban expostas pegadas de animais que viviron na época dos dinosauros. Logo proseguimos coa viaxe ata a seguinte parada que foi para comer e a última parada foi para despexarnos un pouco da viaxe.
E así foi como rematou esta excursión tan intensa pero divertida, cando chegamos a Xinzo xa estaban as nosas familias para recibirnos.
Miguel Carballo e Jonatan Domínguez
