PARA A TOSE

Debuxo de cebola: Antía Valbuena

PARA A TOSE

· Licúanse 175 grs de cebola picada e tómase en xaxún unha vez ao día.
· Ferver a cebola e beber a auga da cocción, 1 vaso cando se teña un acceso de tose.
· Elaborar unha poción con mel, güisqui e limón a partes iguais e tomar unha culleriña cada vez que haxa tose.
· Ferver xarxa con azucre e mel e beber a poción.

Cebola ( Alium cepa L.): Toda a planta contén unha esencia volátilrica en glucósidos sulfurados, o máis importante é o disulfuro de alilpropilo. A esta esencia débese a maior parte das súas propiedades. Contén tamén fermentos, de acción dinamizadora sobre a dixestión e o metabolismo; oligoelementos (xofre, ferro, potasio, magnesio, flúor, calcio, manganeso e fósforo); vitaminas ( A, complexo B, C, E); flavonoides de acción diurética; e unha hormona vexetal de acción antidiabética, a glucoquinina.

Accións:
Antibiótica: O xugo da cebola crúa compórtase como un auténtico antibiótico, actúa fronte a bacterias que afectan a pel, de aí que se utilice para curar feridas e furúnculos.
Expectorante pectoral: pola súa acción antibiótico, mucolítica( facilita a expulsión da mucosidade, facéndoa máis fluída) antiinflamatoria, é ideal para o caso de afeccións respiratorias: catarros das vías respiratorias, sinusite, farinxite, larinxite, bronquite, tose, asma bronquial, enfisema pulmonar. O xarope de cebola con mel é unha forma tradicional de administrala. Os gargarexos de caldo de cebola desinchan a farinxe e son útiles en caso de amigdalite.


Xarxa ( Salvia officinalis L.) : A súa acción é astrinxente e antiséptica, en gárgaras calma o picor de garganta e a tose do fumador.

Outras propiedades:

Toda a planta contén unha esencia rica en “tuyona”, que explica a súa acción antiséptica, antisudorífica, e emenagoga; taninos catéquicos, que lle outorgan propiedades astrinxentes e tonificantes, flavonoides e ácidos fenólicos, de acción antiespasmódica e colerética; e substancias de acción semellante á foliculina, hormona estroxénica feminina segregada polo ovario. Aplícase:

a. Afeccións xinecolóxicas: estimula e regula a menstruación; calma as dores da regra; combate os trastornos da menopausia. Tomada no último mes antes do parto, estimula as contraccións e facilítao. Favorece o equilibrio hormonal do organismo feminino. Recoméndase o seu uso en caso de vaxinismo e de frixidez. En irrigacións vaxinais, combate a leucorrea.
b. Tonificante do sistema nervioso: Posúe unha leve acción estimulante sobre as glándulas suprarrenais. Convén, pois, usala en estados depresivos, astenia, hipotensión, tremores, vertixes e outras manifestacións do desequilibrio neurovexetativo.
c. Exceso de sudoración: É quizais a planta con maior acción antisudorífica que se coñece. Unhas horas despois de inxerila, reduce a transpiración excesiva, especialmente pola noite, no caso de enfermidades infecciosas, de tuberculose, e de certas afeccións dexenerativas. Tamén baixa a febre.
d. Diabete: Ten acción hipoglucemiante que permite reducir a dose de medicamento.
e. Afeccións dixestivas: É dixestiva e carminativa; pola súa acción antiespasmódica e antiséptica contribúe a calmar os vómitos, as diarreas e os cólicos abdominais. Ten un efecto colerético ( estimula a secreción de bile), desconxentionando o fígado e favorecendo a dixestión.
f. Afeccións da pel: desinfecta e cicatriza. Os baños de xarxa contribúen á beleza da cute.