RECREACIÓNS SOBRE POETÍZATE

Recreacións do alumnado sobre poemas do libro de fran Alonso Poetízate

Florecer no monte

Medran as flores sobre o campo
descansan os paxaros no niño
vexo os homes traballando a carón do río.

Se me fixo no horizonte
útiles durante moito tempo
vexo ermos os terreos dos nosos vellos.

Jose Fernández Villar (sobre “Anoitecer na terraza”, de Xavier Seoane)

A larapeteira

A muller por curiosidade quer *larapetar,
pensou Xan hai moito tempo.
A súa tía quixo larapetar de todos,
quixo larapetar do cura,
quixo larapetar da veciña,
quixo larapetar do alcalde,
quixo larapetar da peixeira.
Cala! –respondeulle o sobriño
que a escoitaba sentado-
a que quere larapetar, *arrostra.

*Larapeteira: que fala máis do conveniente da vida privada dos outros.
*Arrostrar: facerlle fronte a unha dificultade.

Carlos Rodríguez (sobre “O preguntón”, de Celso Emilio Ferreiro)



Prohíbese, por orde da Alcaldía,
que medren porque si
as rosas do xardín municipal.
Dende agora as pombas teñen
que pedir licencia pra voar.
Prohíbese á Lúa
andar ceiba de noite polo ceo.
A lúa é unha tola que anda espida
dando mal exemplo ás nenas castas
i ós fillos de familia.
Pagarán trabuco os...

Resultado

Prohíbese, por mandato do pobo,
que agromen porque si
os corruptos no goberno universal.
Dende xa os chantaxistas teñen
que solicitar permiso para falar.
Prohíbese a Marte
influenciar imperiosos na noite dende o ceo.
Marte é un manipulador que anda ceibe
sendo mala compañía dos traballadores actuais
e das xentes con poder.
Pagarán imposto os estafadores.
Prohíbese mentir de sol a sol.
Prohíbese cuspir (falsos) perdóns.
Pódese mercar tan só cando é época
para que non fiquen
baldeiras as despensas.
Un só debe aforrar
os comentarios e observacións
cando se asoballa
a liberdade das persoas do universo.
Están fóra da lei
os “buracos negros”, o “Inverno”,
os “toxos” e os “voitres”.
Transcríbese este bando en tal e cal
para que se consiga (algún día)
por orde/ necesidade do pobo.
Firmado e “finiquitado”.

Esther Álvarez (sobre “Bando”, de Manuel María)

Por esforzo

Por esforzo teño os pés na terra.
Por esforzo cheguei onde cheguei.
por esforzo son como son,
por esforzo.

Por esforzo dóenme os cadrís
e estóupame o corazón.
Por esforzo dóeme todo.
Por esforzo, só por esforzo.

Ana Barxa (sobre “Por amor”, de Darío Xohán Cabana)


Amor con coitelo:
submisión
Pecado con razón:
lamento
Cea con pan:
ameaza
Verán con chuvia:
desterro
Conversa con ledicia:
unha malleira
Vestido con sangue:
a derradeira
Ti con el
fin.

Raquel Trigo (sobre “Voz sen verbas”, de Antonio García Teijeiro)

Gústame o teu sabor doce e fresco na miña lingua!
Gústame o teu corpo, esa calidez que apreixo!
Gústame a miña ledicia proxectada no teu sorriso!
Gústame o teu silencio nos meus beizos.

Raquel Vázquez ( sobre “¿Será o teu corpo...?, de Alfonso Pexegueiro)

Para que queredes un porco durmido
para que queredes que baile con el,
abrídeo e comédelle a cachucha.

Alba Núñez (sobre “Para que queredes un poeta vivo”, de Alfonso Pexegueiro)


Para que queredes un burro bo
se non tedes que traballar con el;
vendédeo e gañádelle uns cartiños.

Juan José Nieto

Isto dixo no outono
a miña derradeira folla:
quen me dera ser perenne
para seguir colgada sempre.

Laura García (sobre “Esta será na morte”, de Lupe Gómez)

O que vivo é a vida
a marabillosa ilusión da vida
o pensamento marabilloso de vivir
as forzas coas que vivo.
Vivo a miña experiencia de vivir.
Vívome.

Victoria Ábalos (Sobre “Metáfora da metáfora”, de Mª Xosé Queizán)

Mañá non haberá silencio
entre as nosas palabras.

Mañá non teremos medo
nin soidade
só luz.

Mayte López Atanes (sobre Xénese )


Quixera esquecer
o teu nome
na vella noite
dun conto de fadas.

Ruth Lorenzo (sobre Campanas)


Dixo: cheguei
e despois das súas pisadas,
pegado ó chan,
empezou un ruído
que ía formándose como un motor.

Elena Rodríguez (sobre Dixo: Voume)