:05 am

Pasan as horas e sigo en pé

Atónita

Ollando para o teito

Inmóvil

O puñal profundizou máis desta vez

Cada patada

Cada insulto

Cada bágoa que non derramei

Agroman agora na ira que me envolve

Non penso

Son incapaz de pensar

Só sinto

Rabia e rencor

Ganas de cuspirche na cara

De regalarche mil espiñas das rosas que non recibín

Quizáis outra as recibiu por min

Eu só fun o saco de boxeo

A puta que en vez de cobrar che pagou con amor

As costelas rotas crávanse agora

Cústame respirar

Tremo

E preciso berrar

Bater nas paredes

Romperche as narices por tódalas veces que calei

E volvo calar

Calarei sempre

Porque os nenos precisan durmir

Porque son unha señora por moito que ti te empeñes en negalo

4:21

Os párpados comezan a pesarmeUn mar morado recorreme medio rostro

Caio rendida

Esperando como cada noite a que ti nunca volvas…

Ana Parada